Απόκριες vs Helloween!! A...hell of a story!!

Μετά  τα τελευταία…μασκαραλίκια των Ευρωπαίων, οι οποίοι είναι κατ' ουσίαν…Αντιευρωπαίοι διότι μας το παίζουν ελεήμονες ενώ αποβαίνουν…ιδία οφέλη ειδήμονες,  δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με περαιτέρω μάσκες αυτές τις Αποκριές! Τουτέστιν, φέτος δεν μασκαρεύτηκα εάν εξαιρέσεις το γεγονός, ότι ένα βράδυ έχοντας  φάει κομματάκι βαριά...ρεύτηκα μπροστά σε μια…μάσκα προσώπου μιας φίλης μου, η οποία είχε την ατυχή έμπνευση να δεχθεί την ανεπίσημη επίσκεψη της αφεντιάς μου! Κατά συνέπεια, αφού δεν έχω κάτι…φρέσκο να σας διηγηθώ, επιτρέψτε μου να σας περι-γράψω πώς γιόρτασα τα πατροπαράδοτα...Helloween,  την τελευταία ημέρα του περασμένου Οκτωβρίου.

Είχα ραντεβού στα Haagen Dazs της οδού Ερμού με την δεσποινίδα Κολλεκτοράκη και την φίλη μας Σάντρα, δυο ομολογουμένως απαστράπτουσες, αιθέριες υπάρξεις! Έτσι εξηγείται το γεγονός, ότι φάγαμε...αιθέρα κοπανιστό αλλά επειδή μας έκοψε...λόρδα (έγραψα λόρδα και θυμήθηκα το χωριό μου, τα...Λονδίνα) αγοράσαμε ένα snack από ένα παρακείμενο περίπτερο. Ζητώ συγγνώμη για τον…Παρακείμενο, το γυρίζω αμέσως σε Υπερσυντέλικο! Είχαμε αγοράσει που λέτε (δηλαδή διαβάζετε) μια  Lacta μερέντα αλλά όταν συνειδητοποιήσαμε, ότι το εν λόγω έδεσμα εμπεριείχε…5000 θερμίδες, διαπιστώσαμε, ότι δεν είχαμε καθόλου…ρέντα!  Στην συνέχεια τραβήξαμε κατά Χολαργό. Οδεύαμε για ένα Latin party, όπου τα κορίτσια θα έκαναν μιαν απέλπιδα προσπάθεια να με μάθουν να χορεύω λιγουλάκι, καθότι από χορό έχω μαύρα μεσάνυχτα, παρόλο που δεν είχε φτάσει ακόμη η ώρα 12! Αν και Helloween, ούτε και τότε φορέσαμε μάσκες, δεν χρειάστηκε δηλαδή, αφού περάσαμε πρώτα από το Σύνταγμα και ατενίσαμε την Βουλή των μασκαράδων!

Εν τέλει, φτάσαμε στον προορισμό μας. Ο χώρος ήταν αρκετά ζεστός (τίγκα στον κλιματισμό) ενώ απ’ ότι έμαθα, ήταν παλιά ντισκοτέκ. Έψαχνα λοιπόν κι εγώ μήπως και εντοπίσω την…Ελπίδα αλλά εις μάτην!  Δεν την έβλεπα πουθενά! Ρωτάω δυο μπαρτέντερ και έναν δάσκαλο χορού μήπως την είχαν δει αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Βλέποντας όμως την αδυναμία μου (είχα χάσει τότε 2-3 κιλάκια) για την συγκεκριμένη τραγουδίστρια, μην θέλοντας να με στενοχωρήσουν, βροντοφώναξαν εν χορώ: (άλλωστε ήμασταν σε πίστα χορού) Η Ελπίδα έρχεται! Εκεί λοιπόν, ακούστηκε για πρώτη φορά το προεκλογικό σλόγκαν, του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο απετέλεσε σημείο αναφοράς του προγράμματός του και σημαντική παρά-μετρο (όντως, δεν νοούνται μέτρα χωρίς…παρά) για την επιτυχία του στις πρόσφατες εκλογές!

Πάντως, αν και η Ελπίδα...ουδόλως ενεφανίσθη,  η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη! Η πίστα ήταν σαν...σφαίρα και έβγαζε...ατμούς από την ενέργεια, το κέφι και το μπρίο των χορευταράδων! Για άλλη μια φορά, το χορευτικό άστρο της Κολλεκτοράκη έλαμψε! Πάλι καλά διότι στην αίθουσα επικρατούσε ημίφως και θα γκρεμοτσακιζόμασταν!! Απεδείχθη δε, η καλύτερη δασκάλα!! Κατάφερε να…καταφέρω να μην πατήσω κανένα ξένο πόδι!! Ευτυχώς, ήταν όλοι...Έλληνες!!!

Σε κάποια φάση, (το μαγαζί είχε και τηλεόραση και έβλεπα ποδοσφαιρικές φάσεις) την ρωτάω: «Πώς λέγεται αυτό που χορεύουμε;;» «Σάλσα», μου απαντάει η Κολλεκτοράκη. «Τί σάλσα;;», την ξαναρωτάω. «Κουβανέζικη», μου λέει. «Ναι, ρε κούκλα μου αλλά τί έχει μέσα;; Μήπως ντομάτα;;» «Είσαι άσχετος», μου λέει «...αλλά το χεις. Πρέπει να αρχίσεις μαθήματα.» «Ναι αλλά φοβάμαι μήπως δεν μπορέσω να ανταποκριθώ», της λέω με την σειρά μου. «Δεν ξέρω καμίαν Άντα για να μπορέσω να της...αποκριθώ», κραύγασα θριαμβευτικά!! Κάγκελο ο Κολλέκτορας! Λίγο αργότερα, το μουσικό μου αυτί ενετόπισε αλλαγή ρυθμού. Έχοντας διάθεση να απορροφήσω σαν το σφουγγάρι (κάπου είχα δει ένα μπαλόνι με τον…Μπομπ τον Σφουγγαράκη) όλες τις Latin γνώσεις εν μια νυκτί, ρωτάω πάλι την φίλη μου: «Αυτό τώρα πώς λέγεται;;». «Αυτό είναι μπατσάτα», μου απαντάει η κοπέλα. «Γιατί να σου δώσω…μπάτσα;; Εκτός κι αν είναι κάποια χορευτική φιγούρα», της ξαναλέω με ύφος γεμάτο απορία! «Πάμε να κάτσουμε, εσύ θα τρελάνεις κόσμο», με τραβάει έξω απ’ την πίστα αναστατωμένη η Κολλεκτοράκη!

Για να μη σας τα πολυλογώ, όπως ήδη καταλάβατε, περάσαμε καταπληκτικά! Μόνο…πληκτικά δεν ήταν! Έμαθα αρκετά καινούρια πράγματα ενώ χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος έκανα τα πρώτα μου χορευτικά βήματα σε Latin ακούσματα δίχως να τεθεί εν αμφιβόλω η...σωματική ακεραιότητα ουδενός από τους εκλεκτούς παρισταμένους!  Ίσως διότι δεν υπήρχε κανένας...Πάρης, που να στέκονταν όρθιος!!! Εκτός όμως από...εξ-αιρετική, η βραδιά ήταν συνάμα και φαντασμαγορική!! Και αυτό, διότι στον δρόμο της επιστροφής, περνώντας μέσα απ' την...αγορά του Πειραιά, είδα ένα φάντασμα!!!! Ήταν ένα...άσμα, που έπινε Φάντα!! Η Μαρία Κάλλας, αυτοπροσώπως!!! Αυτά κι αν ήταν...scary Helloween!!!! Τα σέβη μου.