Σκέφτηκα με το παρόν άρθρο να διατυπώσω ένα αρκετά πρωτότυπο ερώτημα, το οποίο δεν το συναντάμε και πολύ συχνά. Αλήθεια, αποτελούμε τον μοναδικό φάρο ευφυούς ζωής στο Σύμπαν ή μήπως υπάρχουν και αλλού…πορτοκαλιές, που κάνουν…εξωγήινα όντα; Αστειεύομαι βεβαίως! Δεν υπάρχει ανθρώπινο πλάσμα, το οποίο δεν έχει αναρωτηθεί έστω και για μια φορά στην ζωή του κάτι παρόμοιο, κοιτάζοντας τα αστέρια στο νυχτερινό στερέωμα. Και αυτό, διότι η αναζήτηση της απάντησης σε αυτό το ερώτημα αποτελεί ουσιαστικά την αναζήτηση της δικής μας προέλευσης, καλύπτοντας την έμφυτη ανάγκη επιλύσεως των υπαρξιακών μας ανησυχιών, την αποκάλυψη με άλλα λόγια της ταυτότητας της ύπαρξής μας.




Από το 1961 και εντεύθεν, νεότερα δεδομένα έχουν έρθει στο φως σε σχέση με την ύπαρξη ζωής σε άλλους κόσμους. Κάποια από αυτά είναι ευνοϊκά, κάποια πάλι όχι και τόσο…Για παράδειγμα, οι φιλόξενοι για την ζωή πλανήτες, θα πρέπει να αναζητηθούν μόνο σε ορισμένους τύπους άστρων, τα οποία ταξινομούνται σύμφωνα με τον φασματικό τους τύπο και την λαμπρότητά τους. Εκτός αυτού, ένας «αδελφός ήλιος», θα πρέπει να έχει ηλικία γύρω στα 10 δις. χρόνια, χρονικό διάστημα απαραίτητο για να προλάβουν να εμφανιστούν και να εξελιχθούν σε κάποιον πλανήτη του, οι γνωστές μορφές ζωής, πόσο μάλλον, όταν αναφερόμαστε για νοήμονες πολιτισμούς…
Για να παρουσιάσει ένας πλανήτης βιολογικό ενδιαφέρον θα πρέπει να συντρέχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Επιβάλλεται ο πλανήτης να βρίσκεται στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό άστρο, ούτως ώστε τόσο η υψηλή θερμοκρασία (πολύ κοντά), όσο και η χαμηλή (πολύ μακριά), να μην καθιστούν απαγορευτικές τις συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής (το νερό σε μορφή υδρατμών και πάγου αντίστοιχα). Θα πρέπει να υπάρχει περίσσεια όλων των στοιχείων, τα οποία είναι απαραίτητα για την γέννηση της ζωής ενώ ο πλανήτης να φέρει την κατάλληλη μάζα, της οποίας η βαρυτική δύναμη και το μαγνητικό πεδίο θα συγκρατεί μεν ατμόσφαιρά (όχι τόσο μικρός σαν τον Ερμή) αλλά δεν θα αφήνει να παραμένουν σε αυτήν στοιχεία και χημικές ενώσεις, που αποτελούν δηλητήρια για τις μορφές ζωής, που εμείς τουλάχιστον γνωρίζουμε (όχι τόσο μεγάλος, όπως ο Δίας).

Για να το εκφράσω με απλά Ελληνικά…είμαστε μοναδικοί! Κάθε πλάσμα επάνω στην Γη είναι μοναδικό! Το ανθρώπινο είδος είναι μοναδικό! Εάν αυτή την στιγμή εξαφανιζόμασταν από τον πλανήτη είτε από κάποια φυσική καταστροφή είτε από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, αυτό θα ήταν το τέλος του ανθρωπίνου γένους! Άνθρωπος δεν πρόκειται να εμφανισθεί ποτέ και πουθενά μέσα στο Σύμπαν όσα χρόνια κι αν περάσουν…Το αξίωμα αυτό αποτελεί κάτι σαν…νομοτελειακό δόγμα για την Σύγχρονη Βιολογία! Αντιλαμβάνεστε τώρα την αξία, που έχει η μάχη για την επιβίωσή που δίνουμε στον πλανήτη μας...

Σε πλανήτες, οι οποίοι εμφανίζουν αραιή ατμόσφαιρα, η ηχητική αναμετάδοση δεν θα υφίσταται, κατά συνέπεια, είναι πιθανή μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας μεταξύ των όντων, που θα κατοικούν. Ίσως τα πλάσματα αυτά θα είναι προικισμένα με ικανότητες εξωαισθητήριας αντίληψης, κάτι σαν τηλεπάθεια, για να μπορούν να συνεννοούνται. Σε έναν μικρό πλανήτη με χαμηλή βαρύτητα, τα όντα απελευθερωμένα από τον περιοριστικό παράγοντα της βαρύτητας, η οποία θα τους ασκούσε δύναμη προς τα κάτω, θα έβγαιναν ψηλά και λιγνά. Αντίθετα, σε έναν μεγάλο πλανήτη, η βαρύτητα θα επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα επάνω τους κάνοντάς τα κοντόχοντρα με παχιά πόδια λαιμούς.

Το 1977, ο Αμερικανός Φυσικός O’Neil σχεδίασε το μοντέλο της πρώτης διαστημικής αποικίας. Από τότε κι ύστερα, τα διαστρικά ταξίδια πέρασαν από την σφαίρα της φαντασίας στην σφαίρα της εν δυνάμει πραγματικότητας. Μια διαστημική αποικία αποτελεί ουσιαστικά μια πλωτή διαστημική πόλη, κάτω από συνθήκες τεχνητής βαρύτητας, η οποία θα έχει επάρκεια σε ενέργεια, λόγω της άπλετης ηλιακής ακτινοβολίας και η οποία θα μπορούσε να εκτελεί διαστημικά ταξίδια ακόμη και έξω από τα όρια του πλανητικού μας συστήματος με συμβατικές ταχύτητες. Πρόκειται ουσιαστικά για την μεταφορά ολόκληρων κοινωνιών ακόμη και μέχρι τις εσχατιές του Γαλαξία μας μετά την πάροδο πολλών πολλών γενεών, δημιουργώντας ένα εποικιστικό τσουνάμι!

Ίσως λοιπόν κι εμείς, οι άνθρωποι της Γης, να είμαστε οι…άλλοι, οι απόγονοι άλλων πολιτισμών, εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον μητρικό μας πλανήτη και να έχουμε σταλεί, μέσω ενός εποικιστικού κύματος, ούτως ώστε να διαμορφώσουμε μιαν συγκεκριμένη κατάσταση σε αυτή την γωνιά του Γαλαξία μας. Αρκετοί…τιτάνες της σύγχρονης διανόησης, όπως ο Λόρδος Kelvin, ο Louis Pasteur, ο Σουηδός χημικός Arrhenius, ο διάσημος Άγγλος αστρονόμος Sir Fred Hoyle και λίαν προσφάτως και ο Steven Hawking, υποστηρίζουν σχετικά με την προέλευση της ζωής, ότι ο ανθρώπινος γόνος και εν γένει το πρώτο ζωντανό κύτταρο έχει καταγωγή…άνωθεν!


Σε αρκετά πετρώματα μετεωριτών, τα οποία έχουν προσκρούσει στην γη μας, έχουν εντοπιστεί τόσο αμινοξέα όσο και αζωτούχες βάσεις αλλά και σάκχαρα. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν ο μετεωρίτης του Μέρτσισον, που βρέθηκε το 1969 και ύστερα από ανάλυση απεκαλύφθη, ότι περιείχε πάνω από 70 αμινοξέα καθώς και ο μετεωρίτης Allan Hills 84001, o οποίος ανεκαλύφθηκε το 1984 στην Ανταρκτική και έπεσε στη Γη από το διάστημα πριν από 13.000 χρόνια.
Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης, που θεωρείται ότι προέρχεται από τον πλανήτη Άρη επειδή η χημική του σύσταση είναι η ίδια με αυτή των πετρωμάτων του «κόκκινου πλανήτη», ήταν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του Άρη με έναν μεγάλο αστεροειδή. Στη συνέχεια, αυτό το «εξωπλανητικό θραύσμα» εξετοξεύθηκε με τεράστια ταχύτητα προς τα επάνω, υπερνικώντας την βαρυτική έλξη του πλανήτη ενώ την περιπλάνησή του στο αχανές διάστημα διέκοψε ξαφνικά η έλξη της Γης, η οποία και το τράβηξε στην επιφάνειά της.

http://setas-www.larc.nasa.gov/LDEF/CONTAMINATION/contamination_intro.html

Όλα αυτά τα στοιχεία δεν αποτελούν παρά ισχυρές ενδείξεις (εάν όχι αποδείξεις για κάποια από αυτά) που επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του Crick, ότι η ζωή έχει προέλθει από το διάστημα. Υπάρχουν όμως και άλλες πιθανές απαντήσεις και αιτιάσεις στο παράδοξο του Fermi, στο γιατί δηλαδή δεν μπορούμε να δούμε κάποιον εξωγήινο πολιτισμό. Ίσως αυτοί οι ενδογαλαξιακοί πολιτισμοί να έχουν στο μεταξύ καταστραφεί ή και αυτοκαταστραφεί ύστερα από μοιραίους πολέμους ή πολύ απλά να μην υπήρξε χρονικός συγχρονισμός ή καλύτερα επικάλυψη των εποχών του δικού μας τεχνολογικά εξελιγμένου πολιτισμού, ο οποίος αριθμεί ελάχιστα έτη, με κάποιον ανάλογο εξωγήινο…


Επί προσθέτως, το ηλιακό μας σύστημα δεν παρουσιάζει μια στατική εικόνα αλλά όπως όλα τα αστρικά συστήματα στο Σύμπαν ευρίσκεται σε δυναμική ισορροπία και περιφέρεται γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας κάθε 250 εκατομ. χρόνια. Το μοντέλο της εν λόγω περιφοράς και βυθίσεως μέσα στον δίσκο του Γαλαξία, ο οποίος είναι πυκνός σε αστρική ύλη, θυμίζει την κίνηση ενός δελφινιού (μπαίνει και βγαίνει). Περιέργως, η περίοδος, όπου το ηλιακό μας σύστημα εισέρχεται και εξέρχεται στο πύκνωμα του Γαλαξία είναι γύρω στα 35 εκατομ. χρόνια, περίοδο την οποία εμείς οι Βιολόγοι χαρακτηρίζουμε, ως περίοδο εξαλλείψεως των ειδών.

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να…προβώ σε μια σημαντική αποκάλυψη (είναι αυτό που λένε, ότι τα καλά τα φυλάμε για το τέλος) για να αποζημιώσω τους…ήρωες αναγνώστες μου, οι οποίοι διαβάζοντας έφτασαν έως εδώ! Παρ’ όλο που το ανθρώπινο είδος με αντιπρόσωπό του τον Homo Sapiens έχει ηλικία γύρω στα 500.000 χρόνια, εν τούτοις ο άνθρωπος έχει διάρκεια εξέλιξης 13,7 δισεκατομ. χρόνια, χρονολογείται δηλαδή όσο και η ηλικία του Σύμπαντος! Και αυτό, διότι οι διαδρομές της δημιουργίας του ανθρώπου ως εξελισσόμενου συστήματος, άρχισαν με την εμφάνιση των κατώτερων αέριων χημικών στοιχείων στο Σύμπαν, όπως το υδρογόνο (Η2) ενώ στην συνέχεια, με την επόμενη γενιά άστρων, ενεφανίσθησαν τα βαρύτερα χημικά στοιχεία, όπως ο σίδηρος (Fe), τα οποία είναι απαραίτητα για την εμφάνιση της ζωής.
Δηλαδή, ο άνθρωπος και τα αστέρια αποτελούνται από τα ίδια χημικά στοιχεία! Η ανθρώπινη εξελικτική πορεία με τις μή επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις που έγιναν πραγματικότητα, ούτως ώστε να οδηγηθουμε στο χαώδες αποτέλεσμα της δημιουργίας του ανθρώπου ή των ζώων είναι τεράστια και έχει αρχίσει από την πρώτη στιγμή της γεννήσεως του Σύμπαντος! Είτε υπάρχουν εκεί έξω τα διαστρικά αδέρφια μας είτε είμαστε μόνοι μέσα στο αχανές Συμπαντικό οικοδόμημα, το μόνο σίγουρο είναι, ότι είμαστε…εξωγήινοι αφού τα συστατικά μας προϋπάρχουν της δημιουργίας του πλανήτη μας! Είμαστε αστρόσκονη, ανακυκλούμενη υλοενέργεια…ο θάνατός μας αποτελεί ταυτόχρονα και την αναγέννησή μας…φθορά και αφθαρσία…ένας κύκλος….μέχρι να ενωθούν τα πάντα…και να γίνουν ΕΝΑ! Η ενότητα και αιωνιότητα του Σύμπαντος…
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
