Εισαγωγικό άρθρο Μέρος Γ'

Ενώ λοιπόν όλοι μας αντικρίζουμε και βιώνουμε στο πετσί μας τους παραπάνω εχθρούς, εν τούτοις εντύπωση προκαλεί η απροθυμία μας στο να δίνουμε μάχες. Διακατεχόμαστε τόσο σαν άτομα όσο και σαν κοινωνία από ένα πνευματικό νιρβάνα, από μια νοητική μαστούρα, που αντιδρά σπασμωδικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια απεγκλώβισής μας απ’ τη ληθαργική αυτή κατάσταση. Σαν τον λιποτάκτη, που αρνείται να πάει στον πόλεμο με διακύβευμα την ελευθερία, την τιμή και την αξιοπρέπειά του. Συχνά και τη ζωή του. Σαν τον φυγόστρατο, που αρνείται να υπηρετήσει και να υπερασπίσει την πατρίδα του. Έννοιες, οι οποίες χαρακτηρίζουν τον εκάστοτε φέροντα και οι οποίες είναι πολύ στενές και συγγενικές με τις ιδιότητες άλλων.....υποκειμένων, που έδιναν πάντα το παρόν, σε όλες τις περιόδους της Ελληνικής ιστορίας, σφραγίζοντας ή μάλλον στιγματίζοντας με την δράση τους αρκετές απ’ αυτές. Η μόνη διαφορά είναι, ότι τότε ήταν η εξαίρεση ενώ τώρα τείνουν να γίνουν ο κανόνας. Τους λέγανε προδότες.....

Μέσα απ’ την ύπνωση μας λοιπόν, το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να περιμένουμε τον «από μηχανής Θεό» να μας σώσει. Μόνο που σήμερα, δεν υπάρχει πλέον Ευριπίδης για να τον δημιουργήσει.....

Η αλήθεια είναι, ότι είμαστε άρρωστοι. Αρχίσαμε και μεταλλασσόμαστε Και τροποποιηθήκαμε γενετικά. Πρόκειται για την πιο επικίνδυνη κατηγορία των μεταλλάξεων, τις οποίες συναντήσαμε πριν. Διότι δεν αγγίζει τα γονίδια. Αλλάζει όμως το DNA, που είναι υπεύθυνο για την ψυχή και το πνεύμα μας. Κι έτσι, χτίσαμε ένα άλλο «εγώ». Κάτι σαν ολόγραμμα. Έναν ψεύτικο εαυτό. Ο οποίος έχει πάρει τη θέση μας. Και ζει για λογαριασμό μας. Νομίζοντας, ότι έχουμε ειρήνη.....

Η αίσθηση της ειρήνης, της ηρεμίας και της στατικότητας απ’ τον ανθρώπινο νου μέσα στις ανθρώπινες κοινότητες, είναι η μεγαλύτερη πλάνη, που έχει αναπτυχθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Άλλωστε, μέσα απ’ την κάθε σύγκρουση προκύπτει πάντα κάτι καινούριο. Ρίχνοντας μια ματιά έξω απ’ τον μικρόκοσμο του πλανήτη μας, ατενίζοντας το Σύμπαν, θα παρατηρήσουμε, ότι αυτό βρίσκεται σε δυναμική....πολεμική κατάσταση. Τα πάντα κινούνται και αλληλοσυγκρούονται. Και η ενέργεια, η οποία ξεπηδά έχει ως αποτέλεσμα την αναγέννηση και την εξέλιξή του. Διότι και το Σύμπαν εξελίσσεται διαστελούμενο. Σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού.

Πρέπει λοιπόν να εξουδετερώσουμε τη γενετική μας μετάλλαξη, που οδήγησε σ’ αυτή την τερατογένεση. Να παλέψουμε με αυτόν τον εικονικό μας εαυτό, που αναπτύχθηκε στη θέση μας και να τον σκοτώσουμε. Αν θέλουμε να ζήσουμε εμείς. Αν θέλουμε να διαιωνισθεί το γενετικό μας αρχέτυπο, που πάντα έως τώρα επεβίωνε, διατηρούμενο αναλλοίωτο στους αιώνες. Αυτή είναι η τελική μάχη. Η πιο ύπουλη. Όπως το σαράκι, που κατατρώει το ξύλο από μέσα. Διότι αυτή η μάχη είναι μέσα μας. Διότι μεγαλύτερος εχθρός για τον άνθρωπο είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Μόνο έτσι θα ξαναβρούμε αυτό που χάσαμε. Την ίδια μας τη φύση. Επιστροφή στη φύση λοιπόν. Την ανθρώπινη. Ούτως ώστε από άτομα να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Ενεργοί πολίτες. Πολίτες-οπλίτες. Και με όπλο το πολεμικό γονίδιο θα αναστήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Τον αληθινό μας εαυτό. Αυτός είναι...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΝΟΡΟ