ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ Ότι δεν μας έμαθαν...

Στις μέρες μας, είναι επίκαιρη όσο ποτέ, η αναγκαιότητα αποκάλυψης και διάδοσης άλλης μιας αλήθειας. Ίσως της πιο σημαντικής αλήθειας στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, την οποίαν έχουν φροντίσει κάποιοι να αποκρύψουν οδηγώντας τον Έλληνα σε ένα νέο εμφύλιο. Σε μια εντέχνως σκηνοθετημένη σύγκρουση, που όχι μόνο δεν υφίσταται αλλά τουναντίον υπάρχει απόλυτη ταύτιση ή μάλλον αρμονική συνέχεια. Στις έννοιες Ελληνισμός και Χριστιανισμός...

Αν και η τακτική (ή καλύτερα η...πολιτική για να είμαστε και στο πνεύμα των ημερών) του παρόντος blog είναι να αναρτώνται μόνο...φρέσκες σκέψεις, εν τούτοις, απεφάσισα να δημοσιεύσω εδώ ένα παλιό άρθρο μου, το οποίο δημοσιεύτηκε λίγα χρόνια πριν στο περιοδικό «Ελληνική Αγωγή», εμπλουτισμένο με νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για να παρουσιάσω με πλήρη σαφήνεια - ακριβώς αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα μας - το πόσο «δένει» ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος με την ζωή και την διδασκαλία του Ιησού Χριστού καθώς και το μέγεθος της πλάνης, στην οποίαν έχουν υποπέσει όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο.

Πλάνη, η οποία αποτελεί προϊόν μιας καλοστημένης απάτης, που υφίσταται εδώ και πάρα πολλές εκατοντάδες χρόνια και η οποία δυστυχώς διαιωνίζεται και στις μέρες μας αφού ούτε το Υπουργείο Εθνικής (Εθνικής Γιωργάκη, Εθνικής...) Παιδείας και Θρησκευμάτων αλλά ούτε και η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος σπεύδει να ξεσκεπάσει, αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια. (Γιατί άραγε;) Κατά συνέπεια, είναι πολύ πιθανό μερικοί από εσάς να διαβάζετε τα ακόλουθα ιστορικά δρώμενα για πρώτη φορά, οπότε πριν...προκάνετε να με κατηγορήσετε ως...ακραίο καλό θα ήταν να κάνετε την προσωπική σας έρευνα για να διαπιστώσετε εάν ισχύουν ή όχι.

Κατ’ αρχάς, όπως όλοι γνωρίζουμε ο Ιησούς ΔΕΝ ήταν Ιουδαίος διότι τόπος γέννησης του ήταν η Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, η οποία ήταν Ελληνική αποικία όπως άλλες...250 Ελληνικές πόλεις, των οποίων οι πληθυσμοί ήσαν Έλληνες το γένος! Και βεβαίως, οι ανωτέρω αποικισμοί χάνονται στην αχλύ του χρόνου μιας και οι πρώτοι Έλληνες άποικοι, οι ΚρητοΜινωίτες, (λέγε μας Φιλισταίους) για τους οποίους πολλά κατάπτυστα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρουν ρητά και...απαξιωτικά "σφαγιάσθε τους Έλληνες", έχουν βρεθεί εκεί πολύ πριν οι τσοπάνηδες της ερήμου κατορθώσουν τελικά να βρουν (μετά από...150 χρόνια που τους πήρε να βγουν απ' την έρημο) έναν μόνιμο τόπο εγκατάστασής τους! Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά και κατεγγεγραμμένα στην ιστορία...(Μάλιστα, λίαν προσφάτως, ο αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης ανεκάλυψε Μινωικό ανάκτορο στο...Τουρκμενιστάν, στο ανατολικό Αφγανιστάν, είδηση, η οποία απεσιωπήθη σχεδόν από το σύνολο των media! Φανταστείτε μέχρι, πού είχαν φτάσει οι πρόγονοί μας...)



Κατά συνέπεια, εάν μπορούμε να ομιλούμε για γενετικό και βιολογικό κλάδο καταγωγής του Θεανθρώπου, αυτός δεν ήταν άλλος από Ελληνικός. Και μόνο το όνομα Ιησούς παραπέμπει στο αρχαίο Ελληνικό Ιάσων ενώ προέρχεται απ' την Ελληνική λέξη ίασις, που ως γνωστόν, σημαίνει θεραπεία. Αλλά και το πραγματικό, βαπτιστικό όνομα του Ιησου, το Εμμανουήλ, είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ και σημαίνει "ο δικός μας ηλιακός νους" (Εμμα-νου-ηλ!) Όλα τα ονόματα, τα οποία εμπεριέχουν την κατάληξη -ηλ, όπως για παράδειγμα Μιχαήλ, Γαβριήλ, όχι μόνο είναι Ελληνικά αλλά υποδηλώνουν απογόνους...φωτοφόρων όντων, ηλιακούς γόνους. (Ποιούς άραγε;)

Θέλετε άλλην μια απόδειξη, η οποία είναι γνωστή τοις...πάσι; Ο Κύριος με τους μαθητές του και όλον τον ντόπιο πληθυσμό ομιλούσε Ελληνικά. Την μοναδική φορά, που επεχείρησε να μιλήσει Αραμαϊκά, την γλώσσα των Εβραίων δηλαδή, πολύ απλά δεν τον κατάλαβαν! Και αυτό έγινε βεβαίως, όταν ευρίσκονταν επάνω στο Σταυρό και είπε το αλησμόνητο "Ηλί ηλί, λαμά σεβά χθανί" αν και αρκετοί ιστορικοί μελετητές υποστηρίζουν πως ακόμα και τότε μιλούσε Ελληνικά...! Δηλαδή, "Ηλί ηλί λάμα σαβαί χθόνιοι", που σημαίνει "ψηλά, ψηλά με χαρά ανεβαίνει η ψυχή μου στον Θεό, στους Θεούς..."

Ο βασικός άξονας της διδασκαλίας του Κυρίου, το θεόπεμπτο δόγμα «αγαπάτε αλλήλους», ότι πιο καινοτόμο και πρωτοποριακό είχε ειπωθεί ποτέ στην ως τότε ιστορία της ανθρωπότητας, δεν ήταν παρά η θεωρητική επανάληψη της Ελληνικής έννοιας της φιλοξενίας, η οποία σημαίνει ακριβώς αγάπη προς τον ξένο και μάλιστα έμπρακτη, ευρέως καθιερωμένη και κοινωνικά θεσμοθετημένη.

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι οι οποίοι αντελήφθησαν την έννοια του ενός Θεού. Και αυτό βέβαια έγινε πολύ προ της εποχής του Σωκράτους. Ο ποιητής των πάντων παρουσιάστηκε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια στον Ερμή τον Τρισμέγιστο με το όνομα Ποιμάνδρης και του απεκάλυψε τις Συμπαντικές αλήθειες. Στη συνέχεια, η ημίθεη οντότητα του Ερμού ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη και διέδωσε τον πολιτισμό σε όλα τα έθνη. Οι παραδόσεις και οι μυθολογίες όλων των λαών απ' την Κίνα ως την Αίγυπτο και την Λατινική Αμερική μιλούν για έναν ιπτάμενο, λευκό θεό που δίδαξε στους αυτόχθονες τη γνώση, σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας! Και όταν οι προφορικές μαρτυρίες έρχονται και...ταυτοποιούνται με τα αρχαιολογικά ευρύματα, που συνεχώς ανακύπτουν, όπως για παράδειγμα μαίανδροι και άλλα Ελληνικά σύμβολα ή απομεινάρια Ελληνικών πυραμίδων και ανακτόρων σε κάθε γωνιά της Γης, ε τότε το αποτέλεσμα είναι πράγματι εκπληκτικό!

Εκτός από την Ερμητική Θεολογία, Θείες αποκαλύψεις εμπεριέχονται και σε άλλα αρχαία κείμενα, όπως η «Θεογονία του Ησιόδου» και τα «Ορφικά». Από τον Πυθαγόρα και τον Ξενοφάνη, έως τον Πλάτωνα και τον Επίκτητο, οι αρχαίοι Έλληνες Θεοί προσεγγίσθηκαν, ως εκφάνσεις και ιδιότητες μιας και μόνης θεότητας. Μιας θεότητας, της οποίας η ενσάρκωση παρουσιάζεται ανάγλυφα στον περίπατο του Αποστόλου Παύλου στους δρόμους της Αθήνας, αντικρίζοντας τον βωμό του «Αγνώστου Θεού».

Ο Ξενοφάνης παρουσιάζει την έννοια του Θείου «όλο νόηση, ον και μη ον, κινητός και ακίνητος, πεπερασμένος και άπειρος». (Η. Diels «Απόσπασμα»23). Ο Σόλων ομιλεί για τον άσαρκο Θεό, ο οποίος θα ενσαρκωθεί, θα λυτρώσει τους ανθρώπους από τα πάθη τους και θα κρεμαστεί με την θέλησή του! Στην «Απολογία του Σωκράτους» αναφέρεται ο «ερχόμενος-ελευθερωτής, που θα μεριμνήσει για το ποίμνιό του. Για τον «σωτήρα-λυτρωτή», ο οποίος θα νικήσει τον θάνατο για να μην διαποτιστεί και καταβυθιστεί ο υλικός-φθαρτός κόσμος στο τέλμα της σύγχυσης κάνει λόγο και ο Πλάτων στην «Πολιτεία».

Επειδή κατά συνέπεια, η αυθεντικότητα της Δημιουργίας ήταν ένα Θείο μυστικό που έγινε πλήρως κατανοητό απ' τον Ελληνικό ανθρώπινο γόνο, η απεικόνισή του στις υπόλοιπες φυλές της γης, απετέλεσε αντανακλάσεις και μεταλαμπαδεύσεις των εμφανίσεων του Δημιουργού στους Έλληνες. Για παράδειγμα, η «Γέννεση» η οποία αποτελεί το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης δεν είναι παρά ένα αντίγραφο και μάλιστα κακέκτυπο των αρχαίων Ελληνικών κειμένων. Συνεγράφη από τον Μωυσή την περίοδο που επιχειρούσε να ελευθερώσει τον λαό του από τους Αιγυπτίους, γύρω στο 1450 π.Χ., χρησιμοποιώντας αρχεία των ιερέων της Σαϊδας, όπου υπήρχαν συγγράμματα ακόμα και της εποχής του Πρωτέα. Ο δε Μωησής ήταν και ο ίδιος ιερέας της Ηλιουπόλεως με το όνομα Οσρασίφ. (Μανέθων, Αιγυπτιακά). Είχε Ελληνική Παιδεία και είχε αναγνώσει πληθώρα Ελληνικών συγγραμμάτων...

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Ελλάδος - από τις οποίες άντλησαν τόσα πολλά στοιχεία οι πρώτοι Χριστιανοί – ειδικότερα δε στους Στωικούς φιλοσόφους. Ο κεντρικός άξονας της διδασκαλίας τους, ο ενδοκόσμιος ή αλλιώς «σπερματικός Λόγος» έπαιξε σπουδαίο ρόλο στους Χριστιανούς Απολογητές διότι περικλύει εντός του το σπέρμα της ζωής και την αιτία της δημιουργίας των πάντων. Οι Στωικοί πίστευαν, ότι τα πάντα διαπερνά ο ενδοκόσμιος Λόγος, ο οποίος κατευθύνει ορθώς και παναγάθως την πορεία του κόσμου. Ορίζεται δε και ως Ειμαρμένη ή Θεία Πρόνοια.

Η Στωική φιλοσοφία υπήρξε ταυτοχρόνως θρησκεία και φιλοσοφία. Θρησκεία μεν, για την δύναμη του πάθους και την θρησκευτική - υπό το πρίσμα της θεότητος – θεώρηση της ζωής και του κόσμου, φιλοσοφία δε, διότι βασίζονταν μόνο στον ορθό λόγο και δεν επικαλείτο μαγικές δυνάμεις ή υπερφυσικές αποκαλύψεις. Και ως θρησκεία και ως φιλοσοφία είχε τρομακτική επίδραση στις επόμενες γενεές. Ως προφήτες και ως χριστιανοί ιεραπόστολοι, οι διδάσκαλοι της Ποικίλης Στοάς προσπαθούσαν να εμφυσήσουν στις ψυχές των ανθρώπων την αυτοπεποίθηση για την μετάβαση προς την τελειότητα τόσο του ανθρώπου όσο και του κόσμου.

Οι Στωικοί ανεδείχθησαν οι αυστηρότεροι ηθικοπλάστες της αρχαιότητας ενώ η έννοια της ηθικής, στην οποία πίστευαν, δομείται από τους βασικούς όρους καθήκον και συνείδηση. Για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη του ηθικού αλλά και του φυσικού κακού, χρησιμοποιούσαν τον νόμο της αντιθέσεως, λέγοντας, ότι δεν θα ήταν δυνατόν να έχουμε την ιδέα του αγαθού εάν δεν υπήρχε το κακό, όπως δεν θα είχαμε την εικόνα της δικαιοσύνης και της αλήθειας εάν δεν υπήρχε η αδικία και το ψεύδος. Το κακό υφίσταται «κατά παρακολούθησιν του αγαθού» (Στωϊκά εναντιώματα 35,3). Παρόμοια στοιχεία συναντούμε στην διδασκαλία του Ηρακλείτου, τον οποίον εθαύμαζαν οι Στωικοί αλλά και στον Πλάτωνα, σύμφωνα με τον οποίον το κακό αποτελεί την αναγκαίαν αντίθεση του αγαθού γι’ αυτό και δεν μπορεί να εκλείψει. Κατά συνέπεια, το ηθικώς κακό δεν είναι πραγματικό κακό εφ’ όσων χρησιμεύει για την αρμονία του συνόλου και πληρεί κάποιον σκοπό.

Οι Στωϊκοί μάλιστα προχώρησαν ακόμη περισσότερο, αρνούμενοι και αυτήν την ύπαρξη του κακού, θεωρώντας το απλώς σαν κατώτατη βαθμίδα του αγαθού! Ο φαύλος έλεγαν, υποβιβάζει τον εαυτό του στην κατώτατη βαθμίδα του ανθρωπισμού, πλησιάζοντας το επίπεδο του ζώου. Και όπως δεν καταστρέφεται η αρμονία και η φυσική τελειότητα του κόσμου με την ύπαρξη ζώων και φυτών παραπλεύρως των ανθρώπων, κατ’ ανάλογο τρόπο δεν καταστρέφεται και η αρμονία της κοινωνίας με την ύπαρξη των φαύλων ανθρώπων μαζί με τους αγαθούς! Θαυμάστε μεγαλείο νοητικής ισχύος αλλά και ήθους...

Επίσης, υπεστήριζαν, ότι οι δοκιμασίες αποστέλλονται από τον Θεό στους αγαθούς, ούτως ώστε οι τελευταίοι να ασκούν την αρετή τους, ακριβώς, όπως ο δάσκαλος αναθέτει τα δύσκολα προβλήματα στους αρίστους μαθητές. Η συγκεκριμένη αντίληψη μετεφέρθη αυτούσια στην χριστιανική διδασκαλία, όπως και ο όρος της «θείας οικονομίας».

Τα συγγράμματά του Επικτήτου, του Σενέκα και του Μάρκου Αυρηλίου έχουν μεταφρασθεί σε πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες και διδάσκονται στα σχολεία, εκτός βεβαίως των...Ελληνικών! Οι ιδέες του Επικτήτου ήσαν τόσο παραπλήσιες προς τις χριστιανικές, ώστε υπεστηρίζετο από πολλούς, ότι ήταν Χριστιανός. Ακολούθως, οι Χριστιανοί Απολογητές, ο Αυγουστίνος, ο Αμβρόσιος αλλά και μεταγενέστεροι, όπως ο Τζων Λοκ, ο Καντ αλλά και πολλοί συγγραφείς και φιλόσοφοι των νεωτέρων ετών έχουν δανεισθεί πολλά στοιχεία από τους Στωϊκούς, κυρίως σε θέματα ηθικής.

Είναι γνωστό από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, ότι όταν ζήτησαν να δουν τον Κύριο Έλληνες απεσταλμένοι του Δελφικού Μαντείου, εκείνος απήντησε: "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου." Και συνέχισε: "Μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμη." Αυτή η τελευταία ρήσις του Ιησού Χριστού δεν υπάρχει στα Ευαγγέλια διότι αφαιρέθηκε λίγο πριν την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, το 325 μ.Χ. Ευτυχώς, κατεγράφη από τον Αλεξανδρινό φιλόσοφο Φίλωνα και αναφέρεται στο έργο του «Περί του Προνοία Θεού διοικείσθαι τον κόσμον».

Ο Φίλωνας έζησε την εποχή του Ιησού (25 π.Χ. - 45 μ.Χ. ) ήταν δε γνώστης ενός μεγάλου μέρους της διδασκαλίας του. Ο καθηγητής Πανεπιστημίου Ε. Πρόκος ερευνώντας το 1974 στη βιβλιοθήκη του Βατικανώ ανεκάλυψε, ότι η φράση "μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί...", αποτελεί μέρος του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου συνέχεια του λόγου, στον οποίον ο Ιησούς φανερώνει, ότι θα δοξασθεί απ' τους Έλληνες. Η Θεία Αποκάλυψις, ότι η Ελλάς είναι η πηγή του Πανανθρώπινου Πολιτισμού βγαίνει απ' το στόμα του Θεανθρώπου, τονίζοντας ότι η τελευταία προέρχεται απ' τη σπορά θεϊκού γόνου στη Γη. Γι' αυτό και ανθρωπογονεί, ποιεί δηλαδή ανθρώπους, όπως οι Έλληνες Ολύμπιοι Πατριάρχες και όπως ο Αδαμαϊκός γόνος πριν καταστεί εκπεσών. Αυτό ήταν άλλωστε και το αρχικό σχέδιο δημιουργίας του Θεού για τον άνθρωπο, να ποιεί δηλαδή τον όμοιό του, όπως οι Άγγελοι και όχι να γεννά.

Η τελετή επικλήσεως της ιερής φλόγας του Απόλλωνος κατά την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων αποτελεί Πρόπομπό της τελετής ελεύσεως του Αγίου Φωτός στη μετά Χριστού κοινωνία. Αυτή η συνέχεια της Θείας επενεργείας στο τιμημένο γένος των Ελλήνων αποκαλύπτεται σήμερα με τον υπερφυσικό τρόπο αφίξεως του Αγίου Φωτός, υπό μορφήν ηλεκτρικής εκκένωσης, ανάβοντας αυτόματα τους πυρσούς του Έλληνα Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο αλλά και πολλών πιστών μέσα στον Ναό. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιχειρούν να σπιλώσουν την πίστη μας μιλώντας για...κρυμμένους αναπτήρες και για ελεγχόμενες αναφλέξεις κεριών στον Ναό της Αναστάσεως. Τους συμβουλεύω να επισκεφτούν αυτό το ιερό μέρος κάποια Ανάσταση και να βιώσουν την αλήθεια του θαύματος μόνοι τους. Μόνο τότε θα καταλάβουν...

Το 1579 μ.Χ. οι Αρμένιοι Ορθόδοξοι δωροδόκησαν τον Τούρκο διοικητή της Ιερουσαλήμ και εξεδίωξαν τον Έλληνα Πατριάρχη απ' τον Ναό της Αναστάσεως με σκοπό να τελέσουν οι ίδιοι την τελετή ελεύσεως του Αγίου Φωτός. Ο Πατριάρχης και οι Έλληνες πιστοί προσεύχονταν στην αυλή του Ναού, όταν ξαφνικά μια εκ των μαρμάρινων στηλών της κεντρικής Πύλης εσχίσθη και το Άγιο Φως εξήλθε από εκεί! Ο Μωαμεθανός Εμίρης, ο οποίος φρουρούσε τους Έλληνες εθαύμασε απ' το συνταρακτικό αυτό σημάδι και έγινε Χριστιανός ενώ οι άλλοι Τούρκοι βλέποντας τον να αλλαξοπιστεί τον έκαψαν ζωντανό μπροστά στην Πύλη του Ναού όπου μέχρι και σήμερα σώζονται τα ίχνη των ποδιών του...

Το μεγαλύτερο κατά συνέπεια θαύμα της Ορθοδοξίας, η αυτόματη άφιξις του Αγίου Φωτός, επιτελείται μόνο απ' την παρουσία Ορθοδόξου αλλά ταυτόχρονα και Έλληνος Πατριάρχη. Αυτό είναι μια Ιερή Παρακαταθήκη την οποία πρέπει να διαφυλλάξουμε και να τιμήσουμε, υπενθυμίζοντας σε όλη την Οικουμένη την ξεχωριστή γονιδιακή και πνευματική καταγωγή του γένους των Ελλήνων.



Οι μαρτυρίες πολλών Αγίων της Πίστεώς μας αποτελούν τις καλύτερες αποδείξεις και τις πιο στέρεες γέφυρες για την σύνδεση του αρχαίου Ελληνικού κόσμου με τον Χριστιανισμό! Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Άγιος Αθανάσιος, διέσωσε αρκετά χειρόγραφα χρησμών των αρχαίων Ελλήνων σοφών για τον ερχομό του Ιησου Χριστού στην Γη! Τα παραπάνω συναντώνται σε χειρόγραφους κώδικες, οι οποίοι ενυπάρχουν στο Βατικανώ και σε αρκετά μοναστήρια του Αγίου Όρους. Το εκπληκτικό βιβλίο «Τα αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Λόγοι Πυρός» του Παναγιώτη Τουλάτου, του οποίου έχω κάνει την επιστημονική επιμέλεια, παρουσιάζει ενδελεχώς όλα τα αρχαία κείμενα και τις πηγές, στις οποίες αναφέρεται ο Άγιος Αθανάσιος δια του λόγου το αληθές!

Ο Άγιος ήταν γνώστης της αλήθειας αφού διετέλεσε επί αρκετά έτη διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, όπου ήταν συσσωρευμένο το απόσταγμα της σοφίας του αρχαίου κόσμου. Στο έργο του «Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού» αποκαλύπτει σε ποιόν πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτωντας τις προφητείες των Ελλήνων για την έλευση του Χριστού στην Γη.

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη, κόρη του ηγεμόνος της Αλεξανδρείας Κόστου, (αρχάς του 4ου αιώνος μ.Χ.) γνωστή για την εξαιρετική της μόρφωση, την αριστοκρατική της καταγωγή και την εκτυφλωτική της ομορφιά, παρουσιάστηκε ενώπιον του Αυτοκράτορος Μαξεντίου και αφού τον κατηγόρησε δημοσίως για τις θυσίες του στα είδωλα, (οι Ρωμαίοι σε αντίθεση με τους Έλληνες δεν εξυμνούσαν το κάλλος αλλά λάτρευαν τα είδωλα και τις πέτρες) ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Ο Αυτοκράτορας, μένοντας έκθαμβος απ’ την ομορφιά της, έψαξε και βρήκε πενήντα ρήτορες από όλη την έκταση της Αυτοκρατορίας για να την πείσουν να αρνηθεί τον Χριστό.

Αντί να γίνει όμως αυτό, τα λόγια της Αγίας Αικατερίνης έγιναν αφορμή να στραφούν τελικά οι...πενήντα ρήτορες προς τον Χριστιανισμό! Το ίδιο και η γυνάικα του Αυτοκράτορος, ένας αξιωματικός και διακόσιοι στρατιώτες και ποίος ξέρει πόσοι άλλοι ακόμα εάν ο Αυτοκράτορας δεν διέταζε να της πάρουν το κεφάλι! Με αυτό τον τρόπο μαρτύρησε η Αγία Αικατερίνη. Αυτή η άγια ψυχούλα, επειδή απεκάλυψε την αλήθεια...

Ως πειστήρια, τα οποία άφησαν κυριολεκτικά άφωνους τους πενήντα ρήτορες, η Αγία Αικατερίνη παρουσίασε και ανέγνωσε τις γραπτές προφητείες των αρχαίων φιλοσόφων, όπως του Ομήρου, του Διοδώρου, του Πλουτάρχου, του Ορφέως, του Σοφοκλέους καθώς και χρησμούς της Σίβυλλας και του Απόλλωνος. Αυτά καταγράφονται στο Μαρτυρολόγιο του Σινά αλλά και σε χειρόγραφα περγαμηνών, οι οποίες ευρίσκονται και φυλάσσονται σε πολλές μονές του Αγίου Όρους.

Οι προφητείες των Σιβυλλών, αποτελούν θεόπνευστες μαρτυρίες για την πραγμάτωση του ενιαίου σχεδίου του Δημιουργού από καταβολής κόσμου. Η ετυμολογία της λέξης Σίβυλλα προέρχεται από τη ρίζα σιο-, που σημαίνει θεϊκός και τη ρίζα βουλή, που σημαίνει θέληση. Κατά συνέπεια, υποδηλώνει αυτή, η οποία αποκαλύπτει τη θέληση του Θεού. Δεν φανερώνει δηλαδή το όνομα κάποιας γυναίκας αλλά το ιεραρχικό αξίωμα που προσδιορίζει όλες τις Ελληνίδες προφήτισσες της αρχαιότητας.

Η πρώτη Σίβυλλα ονομάζεται Σίβυλλα η Δελφίς και είναι η Άρτεμις, η αδερφή του Απόλλωνος, όπως γνωστοποιείται στα Σχόλια εις τας «Όρνιθας» του Αριστοφάνους και επιβεβαιώνεται από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, ο οποίος μας διασώζει ένα μικρό τμήμα μιας ποιητικής της ψαλμωδίας. Η Σίβυλλα Άρτεμις, ούσα Ολύμπια, δεν είναι απλά πανάρχαιη αλλά και άχρονη αφού η αγγελική υπόσταση της προϋπάρχει της δημιουργίας του ανθρωπίνου γένους. Ήταν δε αρχιέρεια του ιερατικού αξιώματος των Σιβύλλων. Όλες οι Σίβυλλες, ανεξαρτήτως του τόπου δράσης τους, ήταν ιέρειες του Απόλλωνος.

Την πιο σημαντική θέση μεταξύ των Σιβυλλών κατέχει η Σίβυλλα η Ερυθραία, η οποία σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή ήταν κόρη του Απόλλωνος και της Λάμιας. Ο Παυσανίας στα «Φωκικά» του μας πληροφορεί ότι έζησε προ του Τρωϊκού Πολέμου, γεγονός που εναρμονίζεται και με τη μαρτυρία του Μεγάλου Αθανασίου, ο οποίος για να φανερώσει στον Άρειο το Λόγο της Αλήθειας, μεταξύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποίησε ήταν και οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, την παρουσία της οποίας, την τοποθετεί χρονικά τρεις χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή γύρω στο 2700 π.Χ.

Ο χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας με ακροστιχίδα ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ διασώζεται στο έργο του Ευσεβίου «Εις τον βίον Κωνσταντίνου» όπως επίσης και σε πολλές συλλογές Συβιλλικών Χρησμών και σε πολλά χειρόγραφα που βρίσκονται διάσπαρτα τόσο στο Άγιο Όρος όσο και στις μεγάλες βιβλιοθήκες της Δύσης. Ο ένατος στίχος της προφητείας "Εκκαύσει δε το πυρ γην ουρανόν ηδέ θάλασσαν" μετατρέπει στην ακροστιχίδα το όνομα ΧΡΙΣΤΟΣ σε ΧΡΕΙΣΤΟΣ. Το πρόσθετο Ε συμβολίζει τον Ερχόμενον του οποίου η έλευση προετοιμάστηκε από τη δράση των Εγρήγορων Ε, δηλαδή των Ολυμπίων.


Στον προτελευταίο στίχο η Σίβυλλα αποκαλύπτει ότι το όνομα Ιησούς Χρειστός είναι το όνομα του Θεού: "Ούτος ο νυν προγραφείς εν ακροστιχίοις θεός ημών". Ο συγκεκριμένος χρησμός της Σίβυλλας είναι η πρώτη εσχατολογική Αποκάλυψη της ανθρώπινης ιστορίας, η οποία ολοκληρώνεται και επισφραγίζεται μετά Χριστόν, με την «Αποκάλυψη του Ιωάννου». Οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας προφητεύουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τη Γέννηση του Χριστού και τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του, την τριήμερο Ταφή και την Ανάστασή του αλλά και τα γεγονότα της συντέλειας του κόσμου, όπου οι ομοιότητες με την Αποκάλυψη του Ιωάννου είναι εκπληκτικές.

Η Σίβυλλα φανερώνει την πραγματική διάσταση των Ηλυσίων Πεδίων των αρχαίων Ελλήνων. Αυτοί οι οποίοι θα ομολογήσουν Ιησού Χριστόν, θα εισέλθουν στα Ηλύσια Πεδία για να ανταμώσουν τους αθάνατους ήρωες και να κερδίσουν την Ουράνια Βασιλεία. Αντίθετα, όσοι λάβουν το χάραγμα, θα τοποθετηθούν στην Αχερουσία λίμνη (κατά τη Σίβυλλα) και στη λίμνη του πυρός (κατά τον Ιωάννη). Ο Άγιος Αυγουστίνος σε δημόσια ομοιλία του, στο «Λόγος Παραινετικός πρός Έλληνας», παροτρύνει τους ανθρώπους να δώσουν προσοχή στα λεχθέντα υπό των Σιβυλλών, για να είναι αιτία πολλών αγαθών.

Ομοίως, το βιβλίο «Τα αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Λόγοι Πυρός» δίνει στην δημοσιότητα όλα τα σπάνια χειρόγραφα των Σιβυλλικών χρησμών και παρουσιάζει όλες εκείνες τις ιστορικές πηγές, που σαν προβολείς κάνουν την αλήθεια να λάμπει. Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας σε κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου φανερώνει στο πλήθος: "Λάβετε και τας Ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν, ως δηλοί ένα θεόν και τα μέλλοντα έσεσθαι." Όχι μόνο δηλαδή προτρέπει τους Έλληνες να γνωρίσουν τις Σίβυλλες αλλά ταυτόχρονα τους ωθεί να μελετούν και τις Ελληνικές βίβλους. Αυτές οι βίβλοι, στις οποίες αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος δεν είναι άλλες από το σύνολο της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, η οποία δυστυχώς έχει διασωθεί μόλις σε ποσοστό 5%. Δυστυχώς οι ρήσεις αυτές του Αποστόλου Παύλου δεν περιλαμβάνονται στις «Πράξεις των Αποστόλων». Ομοίως και οι Σιβυλλικοί χρησμοί αρκετές φορές παρεδώθησαν στην πυρά από τους αρνητές του Ελληνικού Πνεύματος.

Η προφητεία της Σίβυλλας Αρτέμιδος για τον επερχόμενο κατακλυσμό, αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο περί υπάρξεως Ελληνικής γραφής πρό του κατακλυσμού, δηλαδή πρό της 10ης π.Χ. χιλιετίας. Οι προκατακλυσμιαίοι Σιβυλλικοί χρησμοί, όπως και τα Ερμητικά κείμενα, αρχικά ευρέθησαν στην Αίγυπτο η οποία δεν πειράχτηκε απ' τον κατακλυσμό. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασεύς αλλά και ο Μάρκος Αντίμαχος, μας πληροφορούν ότι τα βιβλία όλων των Σιβυλλών ευρίσκοντο στο εσωτερικό του Ναού του Διός, στον Καπιτωλίνο λόφο της Ρώμης, φρουρούμενα από 10 και αργότερα από 30 ένοπλους άνδρες. Οι ίδιοι χρησμοί διεσώθησαν και στο θησαυρό των Σικυωνίων, στους Δελφούς, ένας ναός όπου υπήρχαν ευρήματα που δίδονταν προς τιμή του Απόλλωνος. Οι Σίβυλλες δεν "έστρωναν" με γλαφυρότητα τους λόγους τους. Ήταν διάμεσα μεταξύ Θεού και ανθρώπων, μεταλαμπαδεύοντας το λόγο του Θεού.

Πείτε μου τώρα, γιατί δεν παρουσιάζονται στα παιδιά μας όλα τα παραπάνω; Μήπως τελικά το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν είναι και τόσο...Ελληνικό; Ή μήπως όλα αυτά είναι....ακραία; Και τί πρεσβεύει δηλαδή ο....μεσαίος χώρος; Την αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας, η οποία αποδεικνύει, πως οτιδήποτε έχει λάβει χώρα στον πλανήτη μας είναι έργο Ελλήνων; Μήπως δεν «βολεύει» αυτό να πολυαναφέρεται; Ή μήπως, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιβάλλεται η φυλετική αλλοίωση και η εξαφάνιση του γένους των Ελλήνων, του Ελληνικού γόνου, τον οποίον ο Θεάνθρωπος ετίμησε και εξύψωσε με την παρουσία του εδώ στην Γη;

ΗΡΘΑΜΕ!