Το παρόν άρθρο, απευθύνεται κυρίως σ’αυτούς, που δεν είναι Πειραιώτες. Για να μάθουν επιτέλους και αυτοί την αλήθεια σε περίπτωση, που δεν είναι ενημερωμένοι. Είχα χρέος τιμής να το γράψω. Για να αποκαλύψω και να αποκαταστήσω μια αδικία, που όμοιά της ίσως να μην έχει υπάρξει άλλη, σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σε επίπεδο πόλεων, όπου όλοι μας ζούμε και κινούμαστε. Σε επίπεδο ποιότητας ζωής του πολίτη...
Μια αδικία, την οποίαν επέβαλαν με το «έτσι θέλω» πολιτικά παιχνίδια καθώς και οι διαβόητοι πλέον βαρώνοι των media, οι οποίοι έχουν λάβει τέτοια υπερδιόγκωση ισχύος και εξουσίας, που χρόνια τώρα κατευθύνουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας ανάλογα με τα συμφέροντά τους, δίχως να υπόκεινται σε κανενός είδους έλεγχο και περιορισμό.
Αυτό το «σκληρό πόκερ» παίχτηκε στις πλάτες των ανυποψίαστων συμπολιτών μου και είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή στα Δημοτικά πράγματα της πόλης μας, εκείνης της παράταξης, η οποία διέλυσε το Δήμο κατά το παρελθόν, υποθηκεύοντας το μέλλον του απλού Πειραιώτη.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο. Κι ας θυμηθούμε...
Πειραιάς 1998: ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΕ ΠΑΡΑΚΜΗ!
• Τα σκουπίδια έπνιγαν την πόλη. Το CNN χαρακτήριζε τον Πειραιά ως την τρίτη πιο βρώμικη πόλη του κόσμου μετά την Καλκούτα και το Κάιρο!
• Ένας Δήμος στα όρια της χρεοκοπίας. Οι εργαζόμενοι απεργούσαν διότι δεν πληρώνονταν! Ο δήμος Πειραιά δεν είχε καν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα!
• Ένας Δήμος, που χρωστούσε σε όποιον...μιλούσε Ελληνικά, έχοντας απολέσει κάθε έννοια αξιοπιστίας. Η ΕΥΔΑΠ και ο ΟΤΕ είχαν αναγκαστεί να κόψουν αντίστοιχα το νερό και το τηλέφωνο! Το πράσινο της πόλης είχε γίνει...κίτρινο!
• Αντί έργων παρατημένα γιαπιά μιας και ουδείς εργολάβος δέχονταν να συνεργαστεί με το Δήμο, αφήνοντας όλα τα έργα εγκαταλελειμμένα
• Ο Πειραιάς μας, μια πόλη με παράδοση και ιστορία, ακούγονταν στο Πανελλήνιο μόνο για σκάνδαλα, απεργίες και σκουπίδια. Πειραιάς στα πρόθυρα...ολικής κρίσης ή μάλλον παράκρουσης!
Την παραπάνω κατάσταση παρακμής και αποσύνθεσης συνάντησε ο πρώην Δήμαρχος της πόλης μας κ. Χρήστος Αγραπίδης, όταν την παρέλαβε, τον Ιανουάριο του 1999 και μαζί και ένα...χρέος 52 δισεκατομμυρίων δραχμών! (γύρω στα 170 εκατομμύρια Ευρώ). Κι όμως, με σκληρή δουλειά και ασκώντας μια λελογισμένη και νοικοκυρεμένη οικονομική πολιτική, που είχε ως κύριους άξονες την δημοσιονομική εξυγίανση και τη διαφάνεια στο Δήμο κατόρθωσε να βγάλει τον Πειραιά από το παραπάνω τέλμα. Διεκδικώντας αποτελεσματικά, άλλοτε με διπλωματία και άλλοτε με πυγμή, πέτυχε να εξασφαλίσει από τη μή φίλα προσκείμενη σ’ αυτόν, πρώην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη, έναν οικονομικό διακανονισμό χρεών, ο οποίος και περιελάμβανε την ετήσια παρακράτηση εσόδων του Δήμου ύψους 3,2 δις δραχμές, ούτως ώστε να πληρωθούν τα χρέη του παρελθόντος.
Σ’ αυτό όμως το σημείο, θα μου επιτρέψετε να ξεκαθαρίσω το εξής: Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να παίξω το ρόλο του συνηγόρου του πρώην Δημάρχου Πειραιά αλλά ούτε και να συγγράψω μια....βαρύγδουπη πολιτική ομιλία, κάνοντας έναν εκτενή απολογισμό του έργου του συνδυασμού «ΩΡΑ ΠΕΙΡΑΙΑ», στοχεύοντας προς μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση και με συγκεκριμένους πολιτικούς αποδέκτες. Τα προβλήματα κάθε πόλης δεν έχουν ούτε μπλε, ούτε πράσινες, ούτε κόκκινες ετικέτες. Άλλωστε, εγώ δεν είμαι πολιτικός. Παραφράζοντας λίγο τον...Λούκυ Λουκ, θα έλεγα, ότι είμαι ένας...φτωχός και μόνος Βιολόγος, ο οποίος είχε την χαρά και την τιμή να γνωρίσει εκ των έσω τον μόχθο και τις αγωνίες των συμπολιτών του, εργαζόμενος από το 2003 ως Ειδικός Σύμβουλος του Δημάρχου σε θέματα Περιβάλλοντος.Θα μιλήσω λοιπόν μόνο για μένα. Θα μιλήσω για το έργο, το οποίο υλοποίησε η Διεύθυνση Περιβάλλοντος του Δήμου Πειραιά διότι κάθε κομμάτι αυτού του έργου φέρει και την δική μου σφραγίδα. Αλλά θα μιλήσω και ως απλός πολίτης. Ως ο τελευταίος Πειραιώτης. Ο οποίος εξαπατήθηκε. Σταματώντας την αναπτυξιακή πορεία της ίδιας του της πόλης. Εγκαταλείποντας τους ανθρώπους, οι οποίοι έβγαλαν τον Πειραιά από την μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του, αναστηλώνοντας το κύρος του, κάνοντάς τον με σκληρή προσπάθεια και πολύ μεράκι, μια πόλη πιο ανθρώπινη. Μια πόλη πιο όμορφή.
Σήμερα, δυο χρόνια και κάτι μήνες μετά τις τελευταίες Δημοτικές εκλογές, ένα αίσθημα πικρίας και απογοήτευσης πλημμυρίζει την ψυχή του κάθε υγειώς σκεπτόμενου Πειραιώτη, ο οποίος αρχίζει και συνειδητοποιεί τί ακριβώς συνέβη. Γι’ αυτό και μέρα με τη μέρα, αυτά τα συναισθήματα ολοένα και μεγαλώνουν, ολοένα και διογκώνονται. Και αναμιγνύονται με οργή.
Οργή, διότι η μάχη αυτών των εκλογών δεν δόθηκε με ίσους όρους. Διότι αποτελεί προσβολή και ευτελισμό των δημοκρατικών θεσμών αλλά και εξοβέλιση της κοινής λογικής, ο τρόπος και τα κριτήρια επιλογής για τη θέση του Δημάρχου της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδος. Κριτήρια, τα οποία ουδόλως συμπεριέλαβαν το πρόγραμμα των συγκεκριμένων υποψηφίων, τις γνώσεις τους και την προσφορά τους στην πόλη, της οποίας διεξεδίκησαν το χρίσμα αλλά αντ’αυτού στήθηκε ένα τηλεοπτικό πανηγυράκι με προαποφασισμένο τον νικητή, μια πολιτική πασαρέλα βγαλμένη απ’ την τηλεοπτική show biz, με στοιχεία...tv personas! Αυτή είναι η νέα τάξη πραγμάτων στον Πειραιά!
Οργή τέλος, διότι αποτελεί υποτίμηση της νοημοσύνης του πολίτη η...ουρανόθεν επιλογή (και επιβολή) προσώπων με βάση το κομματικό συμφέρον, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν καν οι ίδιοι, να βρίσκονται στους θώκους που βρίσκονται μην έχοντας την παραμικρή σχέση με την πόλη του Πειραιά, δίχως να συν-πάσχουν και να συν-βιώνουν με τον Πειραιώτη στην σκληρή καθημερινότητά του και που σε τελική ανάλυση η εκλογή τους επετεύχθη χάριν στην ασυλία που απολαμβάνουν και τις φιλικές σχέσεις τους με τους παντοδύναμους λεγόμενους μεγάλους τηλεοπτικούς διαύλους της χώρας μας.
Σταματώ όμως εδώ γιατί ήδη έχω χάσει το μέτρο και...ομιλώ πλέον ως πολιτικός! Είδατε τί κάνουν οι...κακές συναναστροφές!
Παρακάτω, θα δώσω κάποια στοιχεία σχετικά με τη δράση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του Δήμου Πειραιά, έως το 2007. Μιας Διεύθυνσης Περιβάλλοντος, της οποίας πολιτικός της Προϊστάμενος ήταν ο τέως Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος κ. Γιάννης Σπυράκης, με τον οποίον είχαμε μια άκρως εποικοδομητική και αγαστή συνεργασία, κάνοντας το Τμήμα Περιβάλλοντος το πιο νευραλγικό και λειτουργικό τμήμα των Δημοτικών Υπηρεσιών. Διότι το Περιβάλλον δεν έχει κόστος...
Η διαφύλαξη του φυσικού μας πλούτου ήταν και είναι κατά συνέπεια, επιτακτική ανάγκη για τον Πειραιά, ο οποίος λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφικής του θέσης με τα πολλά παράκτια οικοσυστήματα, αποτελεί κομβικό σημείο εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας καθώς και ξεχωριστό δίαυλο επικοινωνίας απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αποτελεί όμως ταυτόχρονα και αρκετά ευάλωτο κομμάτι, κυρίως στη ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Από την πρώτη στιγμή, που η Δημοτική αρχή Αγραπίδη ανέλαβε την τύχη της πόλης, η Διεύθυνση Περιβάλλοντος προχώρησε σε σε μια σειρά έργων με κύριους άξονες την προστασία, τη συντήρηση και την αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος του Πειραιά. Ειδικότερα για την προστασία του υδάτινου μας πλούτου, πραγματοποιούνταν έως και το 2006, καθαρισμοί των ακτών της πόλης και απορρύπανση της επιφάνειας της θάλασσας με ειδικά σκάφη αντιρρυπαντικής προστασίας σε μια ακτογραμμή μήκους περίπου 7 χλμ. από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έως και τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.
Οι καθαρισμοί των ακτών λάμβαναν χώρα με την υποστήριξη μηχανικών μέσων και με αρκετή χειρωνακτική εργασία. Ο στόχος δεν ήταν άλλος από την προστασία και διαφύλαξη των υδάτινων οικοσυστημάτων της πόλης μας καθώς και την ανάπλαση χώρων των τοπικών παραλιών, ούτως ώστε να αποτελούν πόλο έλξης για τους κατοίκους του Πειραιά και των γύρω Δήμων.Στην καθαρότητα των θαλασσών και των ακτών της πόλης μας αλλά και ολόκληρου του Σαρωνικού γενικότερα, έχει συμβάλλει αποφασιστικά η λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού της Ψυττάλειας. Η δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια επεξεργασία των αστικών λυμάτων, βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία από το Καλοκαίρι του 2004 ενώ το λειτουργικό εργαλείο για τη διαχείριση της παραγόμενης λυματολάσπης, η Μονάδα Ξήρανσης, ετέθη σε δοκιμαστική λειτουργία τον Ιούνιο του 2007.
Βεβαίως, η Μονάδα Ξήρανσης έπρεπε να είχε ήδη κατασκευαστεί από το 2002 αλλά...χάθηκε στο δρόμο! Το προβλεπόμενο ποσό για την κατασκευή της, ύψους 30 εκατ. Ευρώ, δαπανήθηκε σε διάφορες υπερβάσεις προϋπολογισμών από την προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η Μονάδα Ξήρανσης, απλά, δεν κατασκευάστηκε! Ας όψονται αυτοί, οι οποίοι μετέτρεψαν ένα ζήτημα της Δημόσιας Υγείας των πολιτών, όπως είναι η λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού της Ψυττάλειας σε πολιτικό! Αυτό όμως αποτελεί ένα άλλο θέμα συζήτησης και ίσως το αντικείμενο κάποιου μελλοντικού άρθρου, ούτως ώστε να φωτιστεί επαρκώς και ο φάκελλος της Ψυττάλειας.Παρ’ όλα αυτά, η εικόνα των θαλασσών και των ακτών του Σαρωνικού είναι κατά πολύ βελτιωμένη τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός αυτό, διεπιστώθη απ’ την πρωτοβουλία του Δήμου Πειραιά να διενεργήσει δειγματοληπτικούς ελέγχους σε συνεργασία με εξειδικευμένα ερευνητικά κέντρα, όπως το Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών, για τον έλεγχο της ποιότητας των θαλασσίων υδάτων. Το συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα, του οποίου είχα τη χαρά να είμαι ο επιβλέπων, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2004 και ολοκληρώθηκε επιτυχώς τον Νοέμβριο του 2006, αποκαλύπτοντας άκρως ενθαρρυντικά αποτελέσματα για την ποιότητα των υδάτων του Σαρωνικού σε μικροβιολογικό τουλάχιστον επίπεδο.
Με άλλα λόγια, όλες οι ακτές του Δήμου μας είναι κατάλληλες για κολύμβηση, αφού οι τιμές των μικροβίων που εξετάστηκαν κυμαίνονται εντός των ορίων που έχουν θεσπισθεί τόσο από την Ελληνική όσο και από την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Τα παραπάνω στοιχεία, ήρθαν να επιβεβαιωθούν και από τις επίσημες αναλύσεις του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. για τις ακτές του Δήμου μας κατά τη διάρκεια της επίσημης κολυμβητικής περιόδου (Μάιος-Σεπτέμβριος).
Συνέπεια αυτού, απετέλεσε η βράβευση της ακτής «Βοτσαλάκια» του Δήμου Πειραιά, για πρώτη φορά στην ιστορία της, με το διεθνή τίτλο της Γαλάζιας Σημαίας τον Ιούνιο του 2005. Η «Γαλάζια Σημαία» είναι ένα διεθνές σύμβολο ποιότητας για οργανωμένες ακτές και μαρίνες σε 36 χώρες της Ευρώπης αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η βράβευση της πλαζ «Βοτσαλάκια», πέραν της καθαρότητας των υδάτων, αντανακλά τις προσπάθειες που έγιναν για την οργάνωση, την ασφάλεια και την αξιοποίησή της ενώ προσέδωσε νέα ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη και στην προβολή της περιοχής αλλά και ολόκληρης της Αττικής.
Το 1999, το λιγοστό πράσινο του Πειραιά είχε χρώμα...καφέ και κίτρινο. Ήταν απότιστο αφού η ΕΥΔΑΠ είχε κόψει το νερό στο Δήμο, απεριποίητο και γεμάτο σκουπίδια. Η δραματική μείωση του αστικού πρασίνου, η οποία είχε αγγίξει τα όρια της επικινδυνότητας, έδωσε τη θέση της στις συνεχείς δεντροφυτεύσεις, καθώς και στη δημιουργία, αναμόρφωση και συντήρηση κήπων, πάρκων και κηπαρίων, σε μια προσπάθεια αύξησης και αναβάθμισης πνευμόνων πρασίνου. Η σημερινή εικόνα της πόλης μιλάει από μόνη της. Από την πρώτη στιγμή της οκταετίας Αγραπίδη έως και το έτος 2006, το πράσινο είχε την τιμητική του.- Φυτεύθηκαν συνολικά περίπου 120.000 φυτά (ετήσια ανθοφόρα, θάμνοι, δέντρα, ποώδη) σε κήπους, πλατείες, πεζοδρόμια, σχολεία κ.α.
- Τοποθετήθηκαν περίπου 350 παγκάκια σε πάρκα, πλατείες, ιερούς ναούς κ.λ.π.
- Δημιουργήθηκαν νέοι χώροι πρασίνου ή αναπλάστηκαν και ενεπλουτίσθησαν οι ήδη υπάρχοντες όπως:
1. Η πλατεία Κοραή: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις.
2. Η πλατεία Κανάρη: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις.
3. Ο Τινάνιος κήπος: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις.
4. Η πλατεία Γεννηματά: μερική ανάπλαση της πλατείας, όπου τοποθετήθηκε ξύλινη πέργκολα, περίφραξη, σιντριβάνι και έγινε εγκατάσταση χλοοτάπητα.
5. Η πλατεία Καραϊσκάκη: ανάπλαση πρασίνου, ανάπλαση πλακόστρωσης, τοιχίων και παρτεριών.
6. Η πλατεία Γιαννοπούλου & Ζερβού: ανάπλαση πρασίνου-εγκατάσταση αυτόματης άρδευσης.
7. Η πλατεία Ευαγγελισμού: ανάπλαση πρασίνου.
8. Η πλατεία της οδού Βασιλικών & Μουτσοπούλου: ανάπλαση πρασίνου.
9. Η πλατεία Τερψιθέας: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις, δημιουργία παιδικής χαράς.
10. Ο Λόφος Βώκου.
11. Το πάρκο Δηλαβέρη.
12. Ο Κήπος «Μνημείου Θύρας 7»: καρτασκευή τοιχίων και παρτεριών, ανάπλαση πρασίνου, εγκατάσταση αυτόματης άρδευσης.
13. Το κηπάριο Κοπής.
14. Το κηπάριο Σταθμού Πελοποννήσου.
15. Η πλατεία Βλαχάκου.
16. Ο κήπος C 130.
17. Ο κήπος Λυρικού.
18. Ο κήπος Προμηθέα.
19. Η πλαζ Φρεαττύδος: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις.
20. Η πλαζ Βοτσαλάκια: ανάπλαση χώρου, εγκατάσταση χλοοτάπητα αυτόματου ποτίσματος, δεντροφυτεύσεις.
21. Οι παιδικές χαρές Δυρός, Πηγάδα, Καρπάθου, Παλατάκι: ανάπλαση χώρου, αλλαγή οργάνων, εγκατάσταση χλοοτάπητα.
- Τοποθετήθηκαν οι νησίδες Φρεαττύδος, Ζαννή, Τρικούπη: εγκατάσταση μεταλλικής περίφραξης και ανάπλαση νησίδος.
- Δημιουργία των παρτεριών Ζέας, Αγίου Νικολάου, Ζαννή & Α. Μουτσοπούλου, Πλατεία Ιπποδαμείας, Οδού Τζαβέλα.
- Κάθε χρόνο μέσα στη διάρκεια της οκταετίας, εφαρμόσθηκε βιολογική καταπολέμηση εντόμων, τα οποία προσβάλλουν λεύκες, πεύκα και νεραντζιές σε συνεργασία με το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο.
Αρχές Απριλίου 2006 και επιτέλους ο Πειραιάς απέκτησε ανακύκλωση! Ο σχεδιασμός του προγράμματος προέβλεπε την έναρξή του πολύ νωρίτερα αλλά κάτι η γραφειοκρατία του Δημοσίου, κάτι οι χρονοβόροι μειοδοτικοί διαγωνισμοί, κάτι οι προσφυγές από την μειοψηφία του τότε Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί κάθε ψήφισμα απ’ την πλειοψηφούσα αρχή για αναβάθμιση της πόλης μας, επέφεραν αυτή την καθυστέρηση καταλήγοντας στην παραπάνω ημερομηνία.
Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για τον Πειραιά διότι για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης μας εφαρμόσθηκε ένα πρόγραμμα επαναχρησιμοποίησης υλικών, το οποίο απευθύνονταν στον πολίτη του Πειραιά και είχε σαν στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του σχετικά με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και με τη σταδιακή παραγωγή και εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της χρήσεως δευτερογενών πρώτων υλών αφού οι φυσικές πρώτες ύλες σε παγκόσμια κλίμακα, όπως είναι το πετρέλαιο ή ο γαιάνθρακας, βαίνουν προς εξάντληση.Η σύμβαση με την μειοδότρια εταιρεία «RECYCLING SOLUTIONS» περιελάμβανε ένα διετές πιλοτικό πρόγραμμα, του οποίου το συνολικό κόστος υλοποίησης του, όπως είναι η ανεύρεση και η λειτουργία κέντρου διαλογής καθώς και η τοποθέτηση άνω των 100 κάδων σε κεντρικά σημεία της πόλης μας αλλά και εκτός κέντρου, πάντα καθ’ υπόδειξη του Δήμου Πειραιά, ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου η εταιρεία δίχως να επιβαρυνθεί ο Πειραιώτης ούτε μια δραχμή. Τα ανακυκλούμενα υλικά στην φάση αυτή ήταν τριών ειδών: χαρτί (χαρτόνι), μέταλλο και γυαλί, γι αυτό και κάθε κάδος της εταιρείας παρουσίαζε τρία ευδιάκριτα χωρίσματα, αναγράφοντας εκ παραλλήλου έντυπες πληροφορίες, ούτως ώστε να υπάρξει ευκολότερη πρόσβαση στο δημότη και να αποφευχθούν παρανοήσεις, όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση απορριμμάτων εντός των κάδων ανακύκλωσης.
Ανάλογες πρωτοβουλίες και πολιτικές πρακτικές, επιβάλλεται να βρίσκουν μιμητές διότι τα οφέλη, τα οποία προκύπτουν από την εφαρμογή οργανωμένων προγραμμάτων ανακύκλωσης με τη συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι πολυποίκιλα. Εκτός των αμιγώς περιβαλλοντικών, όπως είναι η εξοικονόμηση χώρου εναπόθεσης των απορριμμάτων λογω της συνεχούς αύξησης του όγκου τους, ταυτόχρονα άπτονται και συγκεκριμένων κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων, όπως για παράδειγμα η καταπολέμηση της ανεργίας και η μείωση των τιμών.Ο Δήμος Πειραιά είχε σαν στόχο την ενημέρωση του πολίτη καθώς και την ενεργό συμμετοχή του σε μείζονος σημασίας Περιβαλλοντικά θέματα. Η συμμετοχή του κοινού στις λεγόμενες δραστηριότητες «βιώσιμης ανάπτυξης», απαιτεί άμεση πρόσβαση του Πειραιώτη σε πηγές πληροφόρησης σε σχέση με το περιβάλλον, ανταλλαγή των απόψεών του με το Δήμο αλλά ταυτόχρονα και εθελοντική προσφορά του ιδίου σε θέματα καίριου Περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, όπως η διαχείριση σκουπιδιών και η ανακύκλωση, με αποτέλεσμα την διευκόλυνση της συμμετοχής του στην λήψη των αποφάσεων. Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μια και μόνη κατεύθυνση. Στη δημιουργία διαφάνειας και στο «χτίσιμο» εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και των Δημόσιων Αρχών.
Για το σκοπό αυτό, η Διεύθυνση Περιβάλλοντος του Δήμου Πειραιά διενεργούσε απ’ το έτος 2003 κι ύστερα, Περιβαλλοντικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα άρθρα σε εφημερίδες, ομιλίες, συμμετοχή του προσωπικού του Δήμου σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, (στο Ραδιοφωνικό Σταθμό του Δήμου μας στο Κανάλι 1 του Πειραιά), προσκλήσεις σε διαλέξεις από Σχολεία και Πανεπιστήμια κ.ο.κ. Εκτός αυτού, υπήρχε πάντα ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ Δημοτικής Αρχής και του κοινού καθώς και άμεση ενημέρωση προς κάθε ενδιαφερόμενο αφού στα γραφεία του Τμήματος Περιβάλλοντος επί της οδού Κουντουριώτου 100, όπου βρίσκονταν και το προσωπικό μου γραφείο, λειτουργούσε κέντρο πληροφόρησης του Δημότη για το φυσικό περιβάλλον και τη διαφύλαξη του με διανομή τόσο εντύπου υλικού (φυλλάδια, αφίσες, κ.λ.π.) όσο και ψηφιακού (CD ROM). Ο κύριος σκοπός δεν ήταν άλλος από την ευαισθητοποίηση του πολίτη για την αναγκαιότητα της προστασίας της φύσης, που είναι και το πρώτο βήμα για την περιβαλλοντική του εκπαίδευση.
Με τη συνεργασία της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, όπως για παράδειγμα με το 9ο Λύκειο Πειραιά, από το οποίο είχα την τιμή να αποφοιτήσω ή με το 11ο Δημοτικό σχολείο Πειραιά, η Δημοτική Αρχή Αγραπίδη πραγματοποιούσε επί σειρά ετών κάτι ανάλογο του ήδη παγιωμένου θεσμού του «οικολογικού σχολείου», ο οποίος εφαρμόζεται επιτυχώς σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Στόχος του προγράμματος είναι η ένταξη του παιδιού σε μια φιλοσοφία οικολογικού τρόπου ζωής μέσα από μια σειρά δραστηριοτήτων, οι οποίες περιελάμβαναν ανακοινώσεις, ομιλίες σχετικά με την προστασία του φυσικού μας πλούτου, την χρήση νέων εναλλακτικών πηγών ενέργειας, την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση υλικών καθώς και γενικότερων θεμάτων περιβαλλοντικής αγωγής, εκθέσεις ζωγραφικής στους διαδρόμους των σχολείων με θεματολογία μέσα από το φυσικό περιβάλλον καθώς και πρακτική εξάσκηση στις αυλές των σχολείων με την εκτέλεση δεντροφυτεύσεων και εφαρμογών των χρήσεων του νερού.
Η εφαρμογή των παραπάνω προγραμμάτων με τη συμμετοχή της Σχολικής Κοινότητας δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, ούτως ώστε η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος να μετεξελιχθεί σε στάση ζωής, η οποία θα υιοθετηθεί απ’ τις νέες γενιές. Σ’ αυτήν την Περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση του Δημότη, συνέβαλαν, η διεξαγωγή διαγωνισμών και εκδηλώσεων, όπως ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος καθώς και ο διαγωνισμός της «Πράσινης Βεράντας», ο οποίος αποτελεί ένα πρωτοποριακό για τα Ελληνικά δεδομένα πρόγραμμα. Το μήνυμα της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι η αύξηση του αστικού πρασίνου και η ποιοτική αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων των μεγαλουπόλεων.
Να μη λησμονούμε τα θετικά αποτελέσματα που πηγάζουν από τις μετρήσεις σε καθημερινή βάση των αέριων ρύπων, που εκπέμπονται και ενυπάρχουν στην ατμόσφαιρα της πόλης μας, τις οποίες διενεργούσε και ευτυχώς διενεργεί ακόμη ο Σταθμός Μέτρησης Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης του Δήμου μας στην πλατεία Ιπποδαμείας και βεβαίως τα εξελικτικά βήματα στον τομέα των αδεσπότων ζώων, όπου έπρεπε να βρεθεί πάλι ο Δήμος Πειραιά το έτος 2001, για να παραχωρήσει έκταση 5 στρεμμάτων, ούτως ώστε να κατασκευασθεί και να λειτουργήσει το Διαδημοτικό Κυνοκομείο στο Σχιστό Περάματος. Αυτό το Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδεσπότων Ζώων (Δι.Κε.Π.Α.Ζ.) είναι το μοναδικό αρμόδιο όργανο, υπεύθυνο για την περισυλλογή συγκεκριμένων αδεσπότων σκύλων με σκοπό τον κτηνιατρικό έλεγχο, την στείρωση, τον εμβολιασμό και την ιατρική τους παρακολούθηση και εάν δεν παρεμποδίζονταν η λειτουργία του από το...υστερικό κατιναριό των λεγόμενων φιλοζωικών σωματείων, τα οποία στέκονται στο φιλόζωον προσπερνώντας το...φιλάνθρωπον (κατά τα άλλα όμως αρνάκι το Πάσχα τρώνε...) τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω για ώρες σχετικά με την προσφορά της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος στην καθημερινή ζωή του Πειραιώτη, συμβάλλοντας και αυτή, έστω στο όποιο λιθαράκι της αναλογούσε, στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μου αλλά δεν θέλω να σας κουράσω περαιτέρω. Αυτό το έκανα διότι το χρωστούσα. Πάνω απ’ όλα στον εαυτό μου. Διότι ο Πειραιάς είναι η πόλη, που γεννήθηκα και που συνεχίζω να ζω. Είναι η πόλη που αγαπώ. Το χρωστούσα επίσης, στους ανθρώπους που και αυτοί ως γνήσιοι Πειραιώτες πάλεψαν με χίλιες δυο αντιξοότητες αλλά τελικά κατόρθωσαν να συντονίσουν τις ψυχές τους στα προβλήματα, στους καημούς και τις αγωνίες των συμπολιτών μας. Κατόρθωσαν να αφουγκρασθούν τους παλμούς της καρδιάς του απλού Πειραιώτη διότι έγιναν ένα με αυτόν, συνέπασχαν μαζί του, ποτέ δεν κρύφτηκαν μέσα στο γυάλινο κόσμο τους παριστάνωντας τους «σωτήρες»...Με έμβλημα την αγάπη και το πάθος για την πόλη μας και με όπλα το μεράκι και την όρεξη για δουλειά, παραδώσαμε έναν Πειραιά με ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ. Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα στη συνείδηση του κάθε Έλληνα. Διότι η αλήθεια λάμπει σαν ήλιος...
Το έργο της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος αλλά και οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας του Δήμου αποτελεί μαγιά για το μέλλον για τη βελτίωση της εικόνας της πόλης μας. Έναν Πειραιά, τον οποίον όλοι μαζί χτίσαμε και του οποίου η σημερινή εικόνα δεν έχει καμία σχέση με αυτή του παρελθόντος. Έναν Πειραιά, που όλοι μας έχουμε ιερό χρέος να συνεχίσουμε την ένδοξη ιστορία του και να διαφυλάξουμε τη φυσική του ομορφιά προσαρμοζόμενοι στις αναγκαιότητες των εποχών. Έναν Πειραιά τέλος, ο οποίος δύναται να μετεξελιχθεί σε μια πόλη πρότυπο για το μέλλον, συνδυάζοντας την παράδοση με τη σύγχρονη τεχνολογία, εάν κατανοήσουμε ότι η πόλη μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Η πορεία μας, οι στόχοι μας, τα οράματά μας, είναι αυτά που θα απεικονίσουν τη σφραγίδα του Πειραιά στο αύριο.
Εύχομαι, ο σημερινός Δήμαρχος-φάντασμα, ο οποίος διαρκώς...ίπταται για άλλες πολιτείες, να προσγειωθεί και στην δική μας και αναλογιζόμενος των ευθυνών του, έστω και μετά από δυο νεκρά χρόνια Δημαρχιακής θητείας, να πράξει κάτι το ουσιαστικό για την πόλη, η οποία τον ετίμησε με την εμπιστοσύνη της, δίνοντάς του το χρίσμα του ανώτατου άρχοντα. Του πρώτου πολίτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου